Tuesday, January 31, 2006

EK LEWE! soos Annelie sou sê. Maar die walvis is daarmee heen.

Ek het boonop geen blywende wonde opgedoen nie. Dis moeilik om hard te val op die nursery slopes. Ek het wel my wind uitgeval van die ski-lift af, bo-op 'n stuk ys (teen die einde van die lift waar jy grasieus moet afskaats, nie in die middel bo die afgrond nie). As jou wind uit is, vir die wat nie weet nie, voel dit presies soos wanneer 'n ouer broer met geweldadige presiesie 'n regtervuishou tussen jou blaaie plant.

In elk geval. Mens raak vinnig agter met die nuus as jy weggaan. Ek was byvoorbeeld baie spyt om te hoor dat die Teems-walvis gesneuwel het, o.a. weens dehidrasie, spierskade en nierprobleme. Alles legitieme redes om te sneuwel.
Teen Saterdagaand het die walvis glo baie vinnig gedisorienteerd en gespanne geraak. En dis toe, seg Dr Paul Jepson, dat hulle besluit het om die walvis vir sy eie beswil uit te sit.
Dis mos nie reg nie? Ek was vir my eerste 18 maande in Londen gedisorienteerd en gespanne - moes iemand my ook miskien uitgesit het?
Ek vermoed die walvis is uitgesit net omdat hy 'n lekker stew sal maak. En ek hoef julle nie twee raaie te gee wie vir die gemors verantwoordelik is nie. Nee, nie die asylum seekers nie. Die koninklikes, dis wie!

Volgens 'n wet van 1324 (uit die tyd van Koning Edward II): "... the King shall have ... whales and sturgeons taken in the sea or elsewhere within the realm."

Hierdie wet is steeds geldig en walvisse, byvoorbeeld, word as Fishes Royal beskou. As hulle binne drie myl van die VK se kuslyn gevang word, of dood of lewendig op die land uitspoel, mag (en sal!) die Koningin dit opeis. Die walvisse, byvoorbeeld, moet gerapporteer word aan die Receiver of Wreck wat belonings vir die Fishes Royal mag betaal, as die vis vir verbruik verkoop kan word, of vertoon kan word in 'n museum. Beloning? Nóú sê jy my.

Daar's besluit om die walvis uiteindelik vir die Natural History Museum te gee na al die toetse afgehandel is (en Charles en kie hul volgestamp het aan walvis-tong, walvis-bredie, walvis-sop, walvis-blad, walvis-sashimi...), en die museum sal dan die bene skoonmaak en bewaar vir navorsing.
Ek's seker die museum sal nie nodig hê om die bene skoon te maak nie. Daar sal beslis nie 'n sening of 'n murgie van die walvis oorbly nie.
Die Koninklikes het immers seker 'n paar lekker resepte uit Arthur Boyt, 66, van Davidstow, se nuwe roadkill kookboek gekry. Boyt (wat sekerlik laasnaweek een van die geesdriftige walvisredding-vrywillers was) het al op 13 sy eerste roadkill verorber, en hy kook al vir die afgelope 30 jaar eksotiese geregte van dooie eekhorings, jakkalse, vlermuise, kraaie, hase, bokke, ystervarke, muishonde ens. (Sy vrou is 'n vegetarier.)

Gepraat van roadkill. Toe my veearts-neef in die platteland gewerk het, is hy dikwels ingeroep as mense bokke of ganse raakry. Dan toon hy noodwendig die nodige simpatie, maar as die barmhartige samaritane huiswaarts keer is hy dikwels om professionele redes genoop om die verpulpte gans se nek om te draai, of om die verlamde bok vir sy eie beswil uit te sit.
Toe vra sy baas hom eendag, waar's daai bok wat hulle gister hier aangebring het?
In die vrieskas, sê my neef.
Uhm, seg die baas, want hy dink my neef bedoel die afval-yskas. Jong, as daar weer so 'n bok kom, moet hom nie weggooi nie. Mens kan iets doen met die vleis. Regtig.
Ja, sê my neef dis hoekom ek hom in die 'goeie' yskas gesit het. En ek sal later vir jou van die biltong bring. (En hy het. En dit was lekker.)
Hy't ook eenkeer 'n Suid-Afrikaanse nurse (wat van 'n plaas af kom) gevra om 'n gans te pluk. Wat sy toe baie knap doen, maar so dat die vere en bloed teen al die mure spat. Die Engelse verpleegsters was taamlik histeries toe hulle daarop afkom, want mens maak mos nie so nie. Maar min weet hulle wat hulle eie geliefde koningin agter die skerms pleeg.

Ek het bietjie van die punt afgedwaal maar, ja, so het die walvis toe omgekom. Eintlik was sy kanse om gered te word uiters skraal.

Gelukkig, darem, vir die blye tyding uit SA dat niemand minder nie as The Hoff vir Kaapstad van 'n helse vlammedood kon red.



Terloops, as jy ooit toenemend gedisorienteerd en gespanne voel, hier's iets wat jou vinnig beter sal laat voel. Let wel: as jy tog so voel, en jy lyk bietjie soos 'n walvis, dolfyn of waterskilpad - bly weg van die Teems-paadjie. Jy het die vars lug so nodig soos wat jy 'n dodelike inspuiting het. Ek sê maar net.

Nag ou grote.

Saturday, January 21, 2006

Ons gaan ski (of probeer)

Die Spaanse ambassade kon hulself uiteindelik sover bring om vir my 'n single-entry visa te gee. En dit terwyl ons in elk geval net daar MOET land (hierdie keer; die laaste keer) om na Andorra te gaan. Volgende keer sal ons weer deur Frankryk (ons geliefste ambassade) aansoek doen vir ons visas. Werner het darem 'n multi-entry visa vir drie maande gekry. Maar ek dink nie dit sal wys wees as hy sonder my op vakansie gaan nie! So, in effek het hy eintlik ook net 'n single-entry visa.
Maar ons hét nou die goed, en dit beteken ons gaan vir die volgende week in Andorra in die sneeu baljaar en probeer om heel anderkant uit te kom. Ek het darem my hare gedye, net in geval ek my polse breek en dalk vir die volgende ses weke met grys roots moet rondloop.
Tot later dan.

Die Teems-walvis

Met die dat mense nou in Londen na walvisse kan kyk, wie gaan al die pad Hermanus toe wil travel?

Ek het nie gedink die walvis gaan dit maak nie. Die Teems-water is immers nie skoonste in die wêreld nie. En terwyl Japanese kos nou so gewild is, is daar seker ten minste een restaurant wat begin naderstaan het met 'n kettingsaag en 'n ekstra dis, soos deep-fried walvis-burger, vir die spyskaart beplan het. Of walvis-sop. Of walvis-stew. Walvis-wors. Walvis-pastei...
Maar, soos ek seg, dit lyk of hy dit gaan maak. (Walvis-biltong! Walvis-rib.)

Die ding met die walvis is dat soiets Londenaars opnuut opgewonde maak om hier te woon, want mense besef weereens dat wragtag alles hier moontlik is. En DIT help mens deur die winter.

Sunday, January 15, 2006

Siriyas? Si-ri-yas!

Die beste ding wat ek op TV gesien het toe ek laasjaar in Suid-Afrika was, was 'n advertensie van polka.co.za.

Dis soos SA se eie Little Britain, en ook iets wat beter is om self te sien as om oor te vertel. Nie dat dit my gekeer het om tot vervelens toe (te oordeel aan die leë uitdrukkings om my) Siriyas? te sê nie.
Maar nou kan julle self kyk (oor en oor en oor), want ek het die spesifieke advertensie, en nog twee ander, raakgesurf. (Los mar as jy 'n stadige konneksie het. Siriyas.)

1. Siriyas
2. Izzit?
3. Doesn't sound Jewish

Friday, January 13, 2006

Die laaste maal

Ek gaan nie verder my kop breek oor wat ek vir 'n laaste maal sou bestel nie. Ek het besef dit kom basies daarop neer dat ek myself so te sê sal dood vreet, of ten minste 'n dapper poging sou aanwend.
Ek's ook bly om te sê niemand het my nog verstoot nadat ek my ongesonde belangstelling in terdoodveroordeeldes (daar's 'n lekker woord vir Scrabble) met die wêreld gedeel het nie. Ek het selfs intussen ontdek dat derduisende mense (of tientalle, ten minste) hierdie belangstelling deel - wat, ek gee toe, dit nie minder ongesond maak nie.
Hierdie mense (soos ek) word glo daarvan beskuldig dat hulle 'n grap maak van ander se laaste oomblikke, en dus geen respek vir hulle lewens het nie. Maar dan beweer sommige wat laaste maaltye bestudeer dat ons geintereseerd is om 'n konneksie te kry met die misdadigers. Hulle bestel goed soos kaasburgers of hoenderpastei of roomys, en omdat ons dit ook eet, het ons meer simpatie met hul lot.
Ek weet nie. Gaan soek self die redes. Ek het nie 'n behoefte om te lees hoe iemand karaktertrekke en simptome, soortgelyk aan my eie, beskryf as tipies die van 'n freak nie.

So kom ek toe af op 'n lys met die top tien laaste maaltye.
Nr. 9 was Thomas Grasso, wat die volgende bestel het: a dozen steamed mussels, a Burger King double cheeseburger with mustard, mayonnaise, lettuce and tomato, a can of Franco-American spaghetti with meatballs, a mango, half of a pumpkin pie with whipped cream, and a strawberry milkshake.
Maar Grasso het eintlik vir SpaghettiOs gevra - nie vir die spaghetti en meatballs wat hy uiteindelik gekry het nie. En dis toe ook wat hy in sy laaste statement sê: "I did not get my SpaghettiOs. I got spaghetti. I want the press to know this!"

Nr. 6 is Timothy McVeigh, die Oklahoma bomber. Hy het twee pints mint chocolate chip roomys gevra. (Toe ek dit vier/vyf jaar terug gelees het, het ek vir drie dae lank koue rillings gekry.)

By nr. 5 word twee ouens gelys wie se laaste versoeke nie toegestaan is nie.
Robert Madden wou hê sy maal moes aan 'n hawelose persoon gegee word. En Odell Barnes, Jr. het gevra vir Justice, Equality, en World Peace.

Nr. 1 is Robert Buell, wat gevra het vir 'n enkele swart olyf, ongpit. Hy het dit bestel ter ere van Victor Ferguer, wat 40 jaar vantevore presies dieselfde bestel het. Ferguer het glo gesê hy hoop daar groei 'n olyfboom uit hom, as 'n teken van vrede.

Wednesday, January 11, 2006

Stanley "Tookie" Williams

Ek vind dit baie interessant (op 'n grillerige en dalk psycho manier) wat mense op death row se laaste woorde en maaltyd was.
Tookie Williams wou glo niks sê of eet nie. Maar hy het wel melk gedrink in die ure voor sy dood.
Iemand wat 'n paar jaar voor hom die inspuiting gekry het, het die volgende (by die Restaurant at the End of the Universe) bestel: "Two grilled cheese sandwiches (American cheese), one pint of cottage cheese (plain, no fruit), Hominy/corn mixture (regular hominy, regular corn), one piece of peach pie, one pint of chocolate chip ice cream, and radishes."
En toe die Warden hom vra of hy enige laaste woord het, "...Mr. Anderson was very adamant that he did not".
Beteken dit hy het net heftig sy kop geskud?

Ek het nie 'n clue wat ek sou sê nie. Tien teen een: Dit was nie ek nie.
Ek sal meer gepla wees oor wat ek moet eet. Vermoedelik sal die kos bietjie in 'n mens se keel vassit, maar veronderstel mens kon dit geniet en enigiets op aarde bestel, dink ek ek sou die volgende bestel:
(To be continued... Moet gaan eet. Vrek honger.)

Saturday, January 07, 2006

Nie altyd iets nuuts uit Afrika

Hoekom is dit so dikwels vir Suid-Afrikaners aanvaarbaar om net alles te copy wat ander mense doen? En hoekom moedig die meerderheid van Suid-Afrikaners sulke kreatiewe luiheid aan deur dit te ondersteun?
En dit geld vir alles van aaklige ou liedjies waarvoor aaklige nuwe lirieke geskryf word, tot nuwe ontwikkelings met name soos Villa D'Algarve of Streatham Hill(!).
Kyk byvoorbeeld hoe's Alex Tew se briljante idee om 1,000,000 pixels teen $1 elk te verkoop, deur SA se eie jong entrepreneurs in die Million Rand Idea gena-aap.

Dis baie indrukwekkend, julle! En so slim! Hoe op aarde het julle aan die idee gekom?
"So we came across this little idea the other day. We were trying to think of interesting ways to make some cash here in England so we thought - lets try a crazy idea, by selling 1,000,000 pixels, for R1 each...
"We thought, this could be something crazy enough to work! Because we think people like crazy/quirky ideas... The way we see it though: We've got nothing to lose by trying. And we're sure it'll be fun."
Hulle het darem die decency om later na Tew en die Million Dollar Homepage te verwys (sonder om daarheen te link). Nie dat Tew omgee nie. Hy't met die skryf van hierdie post reeds $999,000 gemaak. (Hy gaan die laaste 1,000 pixels op eBay verkoop, en die hoogste bod is tans meer as $150,000.)
En ons twee vriende? Hulle trek by R34,400.
Dis darem (effens) beter as niks. Dis in elk geval meer as wat ek het. Maar toemaar, ek het ook 'n crazy/quirky idee waarmee ek baie geld kan maak. Ek gaan 'n meesterlik beplande, intelligente (of dit sal so voorkom) riller skryf wat basies gaan draai om 'n internasionale moordstorie en verwysings na die afgelope 2,000 jaar se Westerse geskiedenis. Die moord sal in die nag plaasvind, in 'n belangrike geskiedkundige gebou soos die Voortrekkermonument of dalk die Louvre. Die moord gaan 'n geheim aan die lig bring wat sedert Jesus se tyd deur 'n geheime organisasie bewaar word. Die slagoffer sal 'n belangrike persoon in hierdie geheime organisasie wees. En hy gaan net voor sy dood 'n paar clues los wat alleenlik deur my Tom Hanks-tipe held en 'n mooi jong dame opgelos kan word. My held gaan baie gekultiveerd wees, en van so 'n hogere intelligensie dat hy onder die ergste druk nogsteeds 'n volledige toerverslag kan gee van waar hy homself bevind. Dit mag dalk sommige lesers verveel, maar 'n paar sal wel daardeur beindruk wees. Ek glo so, ja.

Maar ek dwaal af. Ek raak nog so paniekerig oor hierdie idee-gestelery, toe ontdek ek hierdie cool site op WatKykJy?: NuL - Afrikaanse Elektroniese Rewolusiemusiek, deur Adriaan Pelzer wat in Singapoer bly.
My gunsteling songs van NuL se moontlike tweede CD, TweE, is Online Superstar, Swart, Jiroum Jimbovsky, en Laan van Smarte.
Jy kan al die songs, asook die wat op die eerste CD, EeN, was download.
Copy dít gerus, as jy kan.

Thursday, January 05, 2006

Cool tjoons


Dit vat bietjie lank om te download. Maar dis die moeite werd, ek belowe.
Byvoorbeeld:
Stem 1: "Ek het 'n pens."
Stem 2: "Ja. Ja. Ja."
Stem 1: "Van oppie yaat sit."
Stem 2: "Ja. Ja. Ja."
Ammal saam: "Ons sit net oppie yaat en syp."

Die langste winter van ons lewens (vermoedelik)

Verlede jaar was daar 'n advertensie op TV waarin 'n verskrikte familie om die eettafel sit. Hulle is te bang om 'n woord te sê, dit lyk of hulle weke laas geslaap het, en die ma veral lyk of sy die marteling nie 'n dag langer kan verduur nie. Dan brul die boiler skielik uit die hoek en die familie bevuil hulleself. "Hi, supermodel," sê die boiler vir die pokkelrige tienerdogter. "Got a boyfriend yet? Don't hold your breath!"
En dan probeer hulle iets aan jou verkoop met: "Is your boiler behaving badly?"

Dit was geweldig snaaks. Absoluut histeries.

Dis nou tot ons boiler op 'n ysige dag vir my skree: "Jy moet ten minste 8 ketels water kook om genoeg te hê vir 'n bad. Check mar! Check mar elke dag vir die volgende 13 dae. MUHAHAHAHA."

Hoezit, grootseun

Ons gunsteling kerskaartjie van 2005 het gekom van twee Chinese chefs wat saam met Werner werk.