...as hy moes kies tussen agter-die-scenes toegang tot die Tour de France of die grootste konsert in die wêreld?
Hy sou natuurlik 'n bietjie van albei doen. Want hy kan!
En ek sou ook kon, vermoed ek, maar ek het die Tour de France gekies. En as jy hierdie storie gelees het, sou jy dalk verstaan hoekom. Dit kom daarop neer dat ek werklik nie 'n keuse gehad het nie. Madonna se ma, basies.
'n Paar Tour de France-toevallighede:
Ek het met Elizma, redakteur van die SA Times, se hulp 'n press pass gekry vir die Tour de France. My motivering (vir die organiseerders) was dat ons die eerste keer 'n Suid-Afrikaans-geborgde span in die Tour het, en dat Robbie Hunter 'n inspirasie is vir Suid-Afrikaners, ens.
Ek het intussen probeer om hom in die hande te kry, maar wag nog vir 'n antwoord.
Omdat ek hierdie naweek net gaan Tour de France, moes ek van my Live Earth kaartjies ontslae raak. Die eerste persoon wat op my advertensie reageer het, se naam is Robbie Hunt - wat my aanvanklik effens verwar het.
Ek het ook besluit om 'n langer lens te huur as die kit-lens wat ek het. Ek kry toe 'n plek op die internet, en toe ek dit gaan optel, is dit in die gebou waar die SA Times eers was.
Dit klink miskien nie soooo toevallig nie, maar dit IS.
Friday, July 06, 2007
Wednesday, July 04, 2007
Laat wiel
As jy my toevallig sou sien terwyl ek tydens, seg maar, die Cape Argus-fietstoer op my Bianchi-resiesfiets verby jou jaag, sal jy dink: híér het ons te doen met ‘n formidabele fietsryer. ‘n Toonbeeld van onstuitbare krag en (bykans) ongelooflike long-kapasiteit. ‘n Inspirasie vir enigeen wat hoop om eendag van hul sywieletjies ontslae te raak.
Ag, ek jok sommer. Jy sal (ongelukkig) presies die teenoorgestelde dink. Wat dalk verklaar hoekom - as ek deesdae my mond oopmaak om te praat - mense kriewelrig raak en flouweg begin beduie, asof hulle wil sê: hoor jy daai kar-alarm wat daar afgaan? Dis myne! En hulle dan uit die voete maak.
Jy sien, vir die afgelope maand of wat het ek net een ding op die brein – die Tour de France wat Londen toe kom. Dis ál waaroor ek praat. Soms dwing ek myself om oor iets anders te gesels, soos die weer (wat my terloops binnekort gaan breek, so swak is ek van die vitamien D-tekort), maar hoofsaaklik is dit net Vive La Tour De France! van die oggend tot die aand. Mense verstaan nie. Hulle kan dit eenvoudig nie bymekaar bring nie. Dis soos as Mike Schutte obsessief sou begin praat oor Swan Lake wat vir die eerste keer in Pretoria opgevoer gaan word.
Ek begryp die reaksie. Ek kon byvoorbeeld nooit verstaan hoekom Kobus Burger, wat jare gelede in die WP-span was, laslappiewerk doen nie. Ek verstaan dit nou nog nie. Ek weet nie eens of dit waar is nie! Laslappiewerk!? Dit kan mos nie ‘reg’ wees nie? Die man is dan ‘n rugbyspeler! Ons verhouding, of die een wat sou kon wees, was dadelik gedoem.
Nou bly ek eerder stil en deel my entoesiasme met mense wat belangstel. (Hallo? Waar ís julle?) Met dié stilswye, het ek skielik ongelooflik baie tyd om te dink. Ek wens ek kon dit produktief gebruik, maar nou dink ek net aan een ding. Wel, twee. Die fantastiese feit dat die Tour de France Londen toe kom (hoera!). En dan: dat die reën dit gaan ruïneer.
Maar ek het tog ook bietjie probeer vasstel waar dit vandaan kom - hierdie obsessie wat kamtig nie by my pas nie. En ek sou verkies as ons dit nie 'n obsessie noem nie, maar eerder 'n onwaarskynlike belangstelling.
Vir my gaan dit glad nie oor die tegniese aspek van fietsry nie. Almal wat Tour de France aanhangers is (en nie noodwendig fietsryers nie) sal dit beaam. Al weet Ouma Stienie (92) byvoorbeeld wie die afgelope paar jaar in die geel trui (of soos sy sou seg "maillot jaune") in Parys (Frankryk) geeïndig het, is dit nie waarom sy saans vasgenael voor die hoogtepunte sit nie. Nee, die meeste van ons volg die Tour as gevolg van Phil Liggett. Hy was jare gelede, en is seker steeds, die aanbieder van die hoogtepunte wat ons saans op M-Net kon sien. Hy't fietsry toeganklik en vermaaklik gemaak vir die leek. Die program was 'n mengsel tussen 'n reisjoernaal en 'n sport-uitsending. Daar was eweveel eksentrieke humor as intense drama.
Phil het deur die jare 'n kultus-figuur geword. Ek kan byvoorbeeld nie aan die Tour dink sonder om sy stem te 'hoor' nie. En as jy kyk hoeveel webbladsye vol "Liggetisms" daar is, is ek nie alleen nie:
"To wear the yellow jersey is to mingle with the gods of cycling."
"He's dancing on his pedals in a most immodest way!"
"... his legs have turned to rubber and his effort reduced to mere survival."
"It's rather like holding back the flood with a little finger."
"He's sitting at the back of the peleton nursing an injury. No word on the specifics of the injury but rumor is he has a boil on the you-know-what."
"Ullrich is pumping those two pistons he calls legs."
"Marco Pantani has crashed and Alex Zulle has followed him in sympathy."
"You can see the fire in Pantani's eyes... If it weren't for the sunglasses you could see the fire in his eyes."
Deur Phil het ons vertroud geraak met hierdie veeleisendste sport in die wêreld. Met 'n roete van 3,000-4,000km, is dit gelykstaande daaraan om verskeie dae 'n week 'n marathon te hardloop, vir drie weke aaneen. Die vertikale afstand wat hulle oor die Alpe en Pirenees klim, is soos om drie keer Everest te klim. Ons het terloops geleer van die etiket binne so 'n resies. En antwoorde vir essensiële vrae gekry soos hoe eet hulle, hoe verlig hulle 'n nood, en so aan.
Dis nie asof ek 'n fietsry-sluiper is wat al die statistiek van die ryers uit my kop ken nie. Wat ek wel weet is dat dit 'n groot jaar vir Suid-Afrika is. Dis die eerste keer dat 'n Suid-Afrikaans-geborgde span, Team Barloworld, deelneem, met Robbie Hunter (verjaardag: 22/04/1977; lengte: 179cm; gewig: 72kg; rustende harttempo: 38-42bpm; maksimum harttempo: 192bpm; gunsteling kar: Porsche 911 Carrera), een van die wêreld se beste sprinters, as kaptein. Behalwe Robbie, sal daar moontlik ook 'n tweede Suid-Afrikaner – John Lee Augustyn – in die span wees.
Robbie was verlede jaar in die span wat Floyd Landis gehelp het om die algehele oorwinning te behaal. (Die oorwinning is terloops hangende, aangesien Landis steeds veg om sy naam skoon te kry na verlede jaar se dwelmskandaal - 'n boek waarin hy sy onskuld aanvoer het pas op die rakke verskyn.)
Hy was ook die eerste Suid-Afrikaner om aan die Tour deel te neem en dit te voltooi. En hopelik word hy vanjaar die eerste een om 'n skof te wen.
Die Tour de France is die grootste toeskouersport in die wêreld. Een van die redes, sekerlik, is omdat honderde publisiteits-voertuie (die "caravan") daagliks 'n uur of wat voor die peloton uitry, en bykans 15 miljoen freebies langs die pad uitdeel.
Londen spandeer baie geld om die openings-naweek (wat bestaan uit 'n kort Prologue, en die eerste skof tussen Londen en Canterbury) die beste ooit te maak – hoofsaaklik as advertensie vir die 2012 Olimpiese Spele. As daar op Saterdag, 7 Julie, minder as 2 miljoen mense langs die Prologue-roete is (waartydens jy elke ryer individueel sal kan sien), sal Ken Livingston dit as 'n mislukking beskou. As ek nie een Suid-Afrikaanse vlag daar sien nie, sal ek dit as 'n godskreiende skande beskou.
(SA Times, 2 July 2007)
Ag, ek jok sommer. Jy sal (ongelukkig) presies die teenoorgestelde dink. Wat dalk verklaar hoekom - as ek deesdae my mond oopmaak om te praat - mense kriewelrig raak en flouweg begin beduie, asof hulle wil sê: hoor jy daai kar-alarm wat daar afgaan? Dis myne! En hulle dan uit die voete maak.
Jy sien, vir die afgelope maand of wat het ek net een ding op die brein – die Tour de France wat Londen toe kom. Dis ál waaroor ek praat. Soms dwing ek myself om oor iets anders te gesels, soos die weer (wat my terloops binnekort gaan breek, so swak is ek van die vitamien D-tekort), maar hoofsaaklik is dit net Vive La Tour De France! van die oggend tot die aand. Mense verstaan nie. Hulle kan dit eenvoudig nie bymekaar bring nie. Dis soos as Mike Schutte obsessief sou begin praat oor Swan Lake wat vir die eerste keer in Pretoria opgevoer gaan word.
Ek begryp die reaksie. Ek kon byvoorbeeld nooit verstaan hoekom Kobus Burger, wat jare gelede in die WP-span was, laslappiewerk doen nie. Ek verstaan dit nou nog nie. Ek weet nie eens of dit waar is nie! Laslappiewerk!? Dit kan mos nie ‘reg’ wees nie? Die man is dan ‘n rugbyspeler! Ons verhouding, of die een wat sou kon wees, was dadelik gedoem.
Nou bly ek eerder stil en deel my entoesiasme met mense wat belangstel. (Hallo? Waar ís julle?) Met dié stilswye, het ek skielik ongelooflik baie tyd om te dink. Ek wens ek kon dit produktief gebruik, maar nou dink ek net aan een ding. Wel, twee. Die fantastiese feit dat die Tour de France Londen toe kom (hoera!). En dan: dat die reën dit gaan ruïneer.
Maar ek het tog ook bietjie probeer vasstel waar dit vandaan kom - hierdie obsessie wat kamtig nie by my pas nie. En ek sou verkies as ons dit nie 'n obsessie noem nie, maar eerder 'n onwaarskynlike belangstelling.
Vir my gaan dit glad nie oor die tegniese aspek van fietsry nie. Almal wat Tour de France aanhangers is (en nie noodwendig fietsryers nie) sal dit beaam. Al weet Ouma Stienie (92) byvoorbeeld wie die afgelope paar jaar in die geel trui (of soos sy sou seg "maillot jaune") in Parys (Frankryk) geeïndig het, is dit nie waarom sy saans vasgenael voor die hoogtepunte sit nie. Nee, die meeste van ons volg die Tour as gevolg van Phil Liggett. Hy was jare gelede, en is seker steeds, die aanbieder van die hoogtepunte wat ons saans op M-Net kon sien. Hy't fietsry toeganklik en vermaaklik gemaak vir die leek. Die program was 'n mengsel tussen 'n reisjoernaal en 'n sport-uitsending. Daar was eweveel eksentrieke humor as intense drama.
Phil het deur die jare 'n kultus-figuur geword. Ek kan byvoorbeeld nie aan die Tour dink sonder om sy stem te 'hoor' nie. En as jy kyk hoeveel webbladsye vol "Liggetisms" daar is, is ek nie alleen nie:
Deur Phil het ons vertroud geraak met hierdie veeleisendste sport in die wêreld. Met 'n roete van 3,000-4,000km, is dit gelykstaande daaraan om verskeie dae 'n week 'n marathon te hardloop, vir drie weke aaneen. Die vertikale afstand wat hulle oor die Alpe en Pirenees klim, is soos om drie keer Everest te klim. Ons het terloops geleer van die etiket binne so 'n resies. En antwoorde vir essensiële vrae gekry soos hoe eet hulle, hoe verlig hulle 'n nood, en so aan.
Dis nie asof ek 'n fietsry-sluiper is wat al die statistiek van die ryers uit my kop ken nie. Wat ek wel weet is dat dit 'n groot jaar vir Suid-Afrika is. Dis die eerste keer dat 'n Suid-Afrikaans-geborgde span, Team Barloworld, deelneem, met Robbie Hunter (verjaardag: 22/04/1977; lengte: 179cm; gewig: 72kg; rustende harttempo: 38-42bpm; maksimum harttempo: 192bpm; gunsteling kar: Porsche 911 Carrera), een van die wêreld se beste sprinters, as kaptein. Behalwe Robbie, sal daar moontlik ook 'n tweede Suid-Afrikaner – John Lee Augustyn – in die span wees.
Robbie was verlede jaar in die span wat Floyd Landis gehelp het om die algehele oorwinning te behaal. (Die oorwinning is terloops hangende, aangesien Landis steeds veg om sy naam skoon te kry na verlede jaar se dwelmskandaal - 'n boek waarin hy sy onskuld aanvoer het pas op die rakke verskyn.)
Hy was ook die eerste Suid-Afrikaner om aan die Tour deel te neem en dit te voltooi. En hopelik word hy vanjaar die eerste een om 'n skof te wen.
Die Tour de France is die grootste toeskouersport in die wêreld. Een van die redes, sekerlik, is omdat honderde publisiteits-voertuie (die "caravan") daagliks 'n uur of wat voor die peloton uitry, en bykans 15 miljoen freebies langs die pad uitdeel.
Londen spandeer baie geld om die openings-naweek (wat bestaan uit 'n kort Prologue, en die eerste skof tussen Londen en Canterbury) die beste ooit te maak – hoofsaaklik as advertensie vir die 2012 Olimpiese Spele. As daar op Saterdag, 7 Julie, minder as 2 miljoen mense langs die Prologue-roete is (waartydens jy elke ryer individueel sal kan sien), sal Ken Livingston dit as 'n mislukking beskou. As ek nie een Suid-Afrikaanse vlag daar sien nie, sal ek dit as 'n godskreiende skande beskou.
(SA Times, 2 July 2007)
Monday, June 25, 2007
Taste of London
Maar, julle sal bly wees om te hoor, ek het volkome herstel, en geen blywende skade opgedoen nie. Ek dink ook nie die beloftes wat 'n mens in so 'n toestand maak dra enige gewig nie. So ek trek dit terug.
Summer Solstice, Stonehenge
Dis asof die mense meer wild en morsig was. Volgens Faan was ons omsingel deur drek. ‘n Kollega van my het dit ook dalk goed opgesom toe sy seg: you mean like man with dog on piece of string?
Die weer was redelik misluk, so ons het net 'n paar foto’s geneem en vroeg gewaai.
Ronel het vir almal kersmusse ingepak want al was dit hoogsomer was dit vrek koud. Oral waar sy geloop het, het mense goed geskree soos: I WANT a Barbie!
Ek dink hierdie foto van Faan en Ronel sal ‘n nice xmas-kaartjie maak. En mag ek julle weer herinner - dis die middel van die somer!
Wednesday, June 13, 2007
Britain's Got Talent
... is 'n nuwe Simon Cowell/Pop Idol-rige produksie waarin mense (en 'n hele paar freaks) hulle toertjies voor die volk en drie beoordelaars doen. Die wenner kry £100,000, en die geleentheid om op die Royal Variety Performance (voor Her Maj) op te tree.
Hier's van die bestes sover:
6-jarige Connie
Paul, wat by Carphone Warehouse werk
Damon en Michael Jackson se duet
Hier's van die bestes sover:
Sunday, June 10, 2007
London Naked Bike Ride 2007
Ongeveer 700 mense het Saterdag aan Londen se vierde World Naked Bike Ride deelgeneem. Dis 'n jaarlikse protes teen olie-afhanklikheid, waartydens (oorwegend naak) fietsryers 'n roete van ongeveer 6km deur die stad volg, en in die proses 'n hele paar verboureerde toeskouers agterlaat.
Die res van my foto's is hier...
Die res van my foto's is hier...
Wednesday, June 06, 2007
2012
Maandag is die nuwe logo van die Londen 2012 Olimpiese Spele bekendgestel:
Natuurlik haat almal dit. Daar's reeds iewers 'n petisie met ongeveer 50,000 name op wat versoek dat 'n nuwe logo geskep word.
Die volgende twee opmerkings (albei was in die Metro, dink ek) som basies op wat die meeste mense dink:
You can't polish a turd, but why not spend £400,000 trying
What's Lisa Simpson doing to that poor man?
Die Londen 2012 organiseerders moes ook 'n video clip van hulle website verwyder, nadat 17 mense epileptiese aanvalle gekry het terwyl hulle daarna gekyk het.
Natuurlik haat almal dit. Daar's reeds iewers 'n petisie met ongeveer 50,000 name op wat versoek dat 'n nuwe logo geskep word.
Die volgende twee opmerkings (albei was in die Metro, dink ek) som basies op wat die meeste mense dink:
Die Londen 2012 organiseerders moes ook 'n video clip van hulle website verwyder, nadat 17 mense epileptiese aanvalle gekry het terwyl hulle daarna gekyk het.
The Zimmers
The Zimmers was Maandag nr 26 in die UK Charts met hierdie song van The Who.
Lees hier meer oor hulle.
Thursday, May 31, 2007
Tuesday, May 01, 2007
Party Frouens het meer Issues as Ander
Dis nie algemene kennis nie, maar ek het (lank gelede) een Saterdagmiddag hier in Engeland vir Dozi ge-stalk. Dit was nadat ek hom die eerste keer hoor sing het - spesifiek die Zoeloe-weergawe van Jantjie kom huis toe.
Ek was geweldig homesick daai tyd, en ek dink hy het eenvoudig op daardie oomblik alles voorgestel wat ek van Suid-Afrika gemis het.
Sedertdien dink ek nog altyd hy's cool. En niemand kon my anders oortuig nie.
Dis nou tot ek hierdie berig gelees het. Ek weet nie hoe waar dit is nie, maar Dozi het glo die volgende vir een of ander flerrie op 'n plakaat geskryf: "Liewe, liewe, liewe Zonique. Jy mag maar my meisie wees, en dan later my Frou (sic)."
En nét daar verander my opinie oor hom. Hoe absoluut ongelooflik teleurstellend. In hierdie twee sinne, doen hy net mooi NIKS reg nie.
Dit het my laat dink aan my eerste verhouding wat gesneuwel het nog voor dit begin het.
Een Dinsdag by Kinderkrans het 'n seuntjie 'n brief in my hand gestop en gesê dis van 'n ander seuntjie, wat toevallig al die vorige naweek by kleureatletiek laat weet het wat sy intensies is. So ek het geweet wat daarin staan, maar het gewag tot ons terug was by die koshuis voor ek die brief eenkant gaan lees het. Dit was baie opwindend, natuurlik. Alles was perfek. Die papier het hy vermoedelik uit 'n skryfblok van sy suster gesteel, en die spray by sy pa.
Maar, ai. Die eerste sin. Waarin hy my vra om te 'case'.
'Case'?!
Hoekom ek? dag ek. Ek meen, hoekom moes dit SO met my gebeur? Hoe moeilik is dit om kys te spel? Of hoekom kon ek die relatief klein oortreding nie oorsien nie?
Ag, dis beter so. As dit uitgewerk het, was ek dalk nou 'n enkelmoeder iewers op die platteland, wat moes spaar vir my eersteling se Matriekafskeidsrok.
Maar, om terug te kom by Dozi. Ek (en die liewe, liewe, liewe Zonique) is nie die enigstes wat al agter hom aangeloop het nie.
Ons vriend Kobus het ook een aand na 'n konsert in Bloemfontein vir Dozi by die bar opgesoek.
Dozi, seg hy, ek laaik jou musiek baie. Kan ek in jou band speel?
Watse instrument speel jy? vra Dozi.
Blokfluit, sê Kobus.
O, sê Dozi. En watse songs ken jy?
Kom alle getroues, sê Kobus. En daai liedjie van die perd.
Ek was geweldig homesick daai tyd, en ek dink hy het eenvoudig op daardie oomblik alles voorgestel wat ek van Suid-Afrika gemis het.
Sedertdien dink ek nog altyd hy's cool. En niemand kon my anders oortuig nie.
Dis nou tot ek hierdie berig gelees het. Ek weet nie hoe waar dit is nie, maar Dozi het glo die volgende vir een of ander flerrie op 'n plakaat geskryf: "Liewe, liewe, liewe Zonique. Jy mag maar my meisie wees, en dan later my Frou (sic)."
En nét daar verander my opinie oor hom. Hoe absoluut ongelooflik teleurstellend. In hierdie twee sinne, doen hy net mooi NIKS reg nie.
Dit het my laat dink aan my eerste verhouding wat gesneuwel het nog voor dit begin het.
Een Dinsdag by Kinderkrans het 'n seuntjie 'n brief in my hand gestop en gesê dis van 'n ander seuntjie, wat toevallig al die vorige naweek by kleureatletiek laat weet het wat sy intensies is. So ek het geweet wat daarin staan, maar het gewag tot ons terug was by die koshuis voor ek die brief eenkant gaan lees het. Dit was baie opwindend, natuurlik. Alles was perfek. Die papier het hy vermoedelik uit 'n skryfblok van sy suster gesteel, en die spray by sy pa.
Maar, ai. Die eerste sin. Waarin hy my vra om te 'case'.
'Case'?!
Hoekom ek? dag ek. Ek meen, hoekom moes dit SO met my gebeur? Hoe moeilik is dit om kys te spel? Of hoekom kon ek die relatief klein oortreding nie oorsien nie?
Ag, dis beter so. As dit uitgewerk het, was ek dalk nou 'n enkelmoeder iewers op die platteland, wat moes spaar vir my eersteling se Matriekafskeidsrok.
Maar, om terug te kom by Dozi. Ek (en die liewe, liewe, liewe Zonique) is nie die enigstes wat al agter hom aangeloop het nie.
Ons vriend Kobus het ook een aand na 'n konsert in Bloemfontein vir Dozi by die bar opgesoek.
Dozi, seg hy, ek laaik jou musiek baie. Kan ek in jou band speel?
Watse instrument speel jy? vra Dozi.
Blokfluit, sê Kobus.
O, sê Dozi. En watse songs ken jy?
Kom alle getroues, sê Kobus. En daai liedjie van die perd.
Subscribe to:
Posts (Atom)
