Dag 30 - Tussen treine

Bene op platform - dis al.

Dag 29 - Happy hour vandag. Hoofpyn more.

Maar dit was die moeite werd. Wag nou weer in spanning om te sien watter dronk foto's facebook haal.

Dag 28 - Morden tube 9vm

Jy kan 'n paar goed uit hierdie foto aflei: dat ek eers 10vm by die werk gaan aankom, en dat as jy in die grootste gerief op die tube wil reis, jy in zone 4 moet bly.

Dag 27 - Watchit!

Nog 'n dag, nog 'n reel.

Dag 26 - Interessante tye

Dis natuurlik lankal nie meer 'breaking news' dat die rentekoerse gedaal het nie, maar ek kan nog steeds nie glo dat die Bank of England al sedert 1694 bestaan nie.

Dag 25 - ons 0.15 sekondes van roem

Ek en Werner Z en Patrick was gisteraand vir ten minste 1 sekond op TV (heel bo, links), en niemand het vandag my handtekening gevra nie. Ek dink ek sal maar, soos Charlize, my heil in Amerika moet gaan soek.

Dag 24 - By die boom

Ons het waarskynlik meer sonskyndae hierdie winter as wat ons verlede jaar in die somer gehad het.

Dag 23 - 2000 ure

As ek nie op die tube gelees het of na ander mense gestaar het nie, sou ek al vir ongeveer 2000 ure (ten minste) na hierdie patroon moes kyk.

Ek het eenkeer gelees hoe iemand gehardloop het vir 'n oop sitplek. 'n Paar minute later, net toe hy begin wonder hoekom niemand anders daar gaan sit het nie, toe voel hy iets nats deur sy broek, en besef toe die persoon wat voor hom daar gesit het se blaas het hom in die steek gelaat. Sedertdien was ek nog altyd senuweeagtig voor ek gaan sit. Maar dis soos 'n lottery - jy weet nooit wanneer dit jou beurt is nie.

Dag 22 - Donderdagaand Pret

Vriende het kaartjies vir vandeesweek (daar's 'n woord wat ek lanklaas gebruik het!) se opname van die Sunday Night Project gekry. Ek moes hierdie foto superskelm neem, want die sekuriteitsouens was vrek groot. Jy kan nie veel sien nie, maar nou weet jy wie Sondagaand se gas is. Nie dat dit gewoonlik 'n geheim is nie. Of is dit? Ek weet nie. Ek het eintlik nog nooit die show gekyk nie. Maar Alan Carr en Justin Lee Collins is albei geweldig snaaks. En Anne Robinson het lekker saamgespeel. Tina Malone van Shameless was ook een van die gaste, en sy's altyd komieklik. Maar Michelle Heaton was pateties. Of dronk. Of beide.

Dag 21 - Moet asseblief nie dink nie

Net nog 'n voorbeeld van hoe alles vir 'n mens voorgese word. Maar ek het alreeds voorheen daaroor gemoan.

Dag 20 - Obama se inhuldiging

Ek's bly Obama het dit ongeskaad al die pad tot in die Wit Huis gemaak. (Ja, hy het!) Hy't op 'n stadium nogal na 'n maklike teiken gelyk.
Hopelik haal Ted Kennedy ook die einde van die dag - wat heeltemal geskiedkundig genoeg sal wees sonder 'n Kennedy se heengaan.

Dag 19 - The Times v Die Gratis Koerante

En die gratis koerante wen.
Ek hou nog van my Metro fix in die oggend, maar ek raak nie meer aan die londonpaper in die aand nie - nie omdat dit volgens hul kompetisie - die London Lite - soveel ink aan mens se vingers afgee nie. Nee, dis eenvoudig net te uiters horribaal. Die London Lite is effens beter - nie omdat dit gedruk word op ink wat nie afsmeer nie. Nee, dis omdat hulle 'n bladsy het waarop hulle sms-boodskappe publiseer, waarop ander mense dan weer reageer. Die volgende boodskap het byvoorbeeld onlangs 'n groot, stimulerende, debat afgeskop: "So what was your worst Christmas present? A year's supply of toilet roll is my contender. (Disappointed, Brockley)".
Ok, dit sal nie die wereld se probleme oplos nie. Maar dit laat voel jou darem beter oor jou eie.

Dag 18 - Blou-lug dae

Is so skaars soos hoendertande. DIT mis ek die meeste. (Blou lug, meen ek. Nie hoendertande nie!)

Dag 17 - Hulp vir die c****t c***ch

Behalwe dat Werner vir drie weke werkloos was en ons huis-paaiement vandeesmaand opgaan, het die finansiele krisis ons nog nie regtig affekteer nie. Baie ander mense is natuurlik nie so gelukkig nie.
Ray, byvoorbeeld, was ag maande sonder werk. (Waarvan hy darem vir ses maande 'n salaris gekry het, en die wereld vol kon reis.) Hy't hierdie week vir die eerste keer begin werk. En hy se hy't amper op sy eerste dag weer uitgeloop. Nie omdat hy gewoond geraak het aan leegle nie, maar omdat hy nou iets moet doen wat hy altyd gese het hy sal nooit doen nie.
Ek doen al vir jare goed wat ek gese het ek sal nooit doen nie. Dis elke keer 'n besondere laagtepunt as jy voel jy moet jou standaarde prysgee omdat (dit voorkom asof) jy nie 'n keuse het nie. Ongelukkig is daar nie 'n salf vir die stres wat 'n gekneusde ego veroorsaak nie.

Dag 16 - Chinatown

Dag 15 - 'n Nuwe nagereg

Ek en Ray het gisteraand by Werner se restaurant 'n draai gaan maak, en weereens bewys dat dit gans te maklik is om verby jou versadigingspunt te (vr)eet. Hierdie is 'n nuwe skepping (iets soos 'n sake panecotta, dink ek) wat hy op die spyskaart wil sit.

Dag 14 - Alles wat jy oor verhoudings moet weet

Dag 13 - Sonsondergang in Swiss Cottage

My kantoor-uitsig. En soos beskryf deur Rupert Everett in sy outobiografie:

"There is a grim area of London called Swiss Cottage. In the late seventies it was a kind of dividing line between the centre of the city and its surrounding suburbs. Now it is more or less part of the West End. Its high street is the Finchley Road , which at some point became the main exit from the city to the north, and so Swiss Cottage was cut in half by two dangerous torrents of traffic that left a marooned island in the middle, which was occupied by the Swiss Cottage pub, a rambling mock chalet complete with window boxes, gingham curtains, oak beams and fake chimneys, a gloomy landmark for Londoners returning from the weekend. Its twinkly lamps of fake cheer rise above the flow of tail lights on a Sunday night, and remind one of empty flats, lonely old ladies and imminent death."

Dag 12 - lang, donker Maandag

Dis wat jy sien as jy deur ons loergat kyk. Dis reg: net mooi f/ol. Ek sal werklik nie vriend van vyand kan onderskei as ek op hierdie loergat moes vertrou nie. Gevolglik, as mense wil he ek moet die deur vir hulle oopmaak, moet hulle my bel.

Dag 11 - Koorsagtig

Ons het 'per ongeluk' die Night Nurse in die (non drowsy) Day Nurse se box gebêre. Gevolglik was ek gister nooit by my volle positiewe nie.
Weet ook nie hoe ek by die werk uitgekom het nie. Dag 12 gaan 'n lange wees.

Dag 10 - Tien boontjies (kry hul loontjies)

Ek kan honderde duisende edamame beans eet. Maar dis seker nie 'n goeie idee nie.

Dag 9 - Geniet jouself, maar net nie te veel nie

Was gisteraand by 'n blues gig in 'n pub in Putney Heath, waar 'n paar mense ons bietjie skeef uitgekyk het as ons gedurende die songs wou gesels. Dit was vir Alida veral 'n groot frustrasie. Sy't self vir jare dromme in 'n blues band (Delta Blue) gespeel, en hulle gigs in die Hidden Cellar (net bokant De Akker in Stellenbosch) was altyd 'n geweldige uitbundige gehoppery.
Ons het regtig nie hard gepraat nie, en ook nie aanhoudend nie, so toe een man vir die soveelste keer na ons kant toe kyk, wou Mat (die redelik man onder ons) sy trui uittrek, sodat die man kon lees wat op sy t-shirt staan. Iets in die lyn van '4713 days since I last gave a shit'.
Alles in goeie gees, natuurlik - niemand het begin vuiste bal nie!

Laura (in die foto) was terloops, soos ek, gereeld by Delta Blue se Hidden Cellar gigs, maar ons het mekaar eers hier in Londen ontmoet.

Dag 8 - Brixton liefdesverhaal (deel 1)

Ek haat dit eintlik om skelm foto's te neem, maar ek kon hierdie een nie weerstaan nie. En aangesien ek gister geen ander foto's geneem het nie, het ek soortvan ook nie juis 'n keuse gehad nie.

Ek lieg! Ek's mal oor skelm foto's. Dis 'n moerse kick.

Dag 7 - Mal of toegewyd?

Elke Woensdag en Vrydag is daar 'n plaasmark in Eton Avenue in Swiss Cottage. Gister het net die olyf-verkoper opgedaag. Die res van die mense het seker gesien dit gaan onder vriespunt wees en besluit dis nie die moeite werd om hulle ballas af te vries nie.

Dag 6 - Woolworthless

Woolworths, wat vir bykans 'n eeu besigheid in Brittanje gedoen het, het vandag sy laaste winkels gesluit. Dis tragies. Hulle het die coolste (goedkoop) speelgoed gehad. (Soos 'n opwen Shaun the Sheep wat ek amper nie vir die 3-jarige seuntjie vir wie dit bedoel was gegee het nie.)

Die groep was die eerste, maar nie die enigste, hoë-profiel slagoffer van die huidige finansiele krisis.
Gister het Waterford Wedgwood gevou, en Whittard of Chelsea is ook onlangs, na 'n 122-jarige bestaan, onder administrasie geplaas. Maar ek's nog OK - moenie worry nie!

Dag 5 - toe dit weer krismis is

Ek het gister beweer daar's maar twee maniere om die swaarmoedigheid van Januarie en Februarie te keer. Ek het natuurlik van die lekkerste manier vergeet: sneeu.
Ek's steeds kinderlik opgewonde as ek wakker word en ontdek dat alles met sneeu bedek is. Dis geweldig minder aangenaam as iemand wat 3am nog wakker is besluit dis 'n goeie idee om jou met 'n sneeubal te gooi. WTF? In elk geval - dit het wel later die nodige inspirasie verskaf om my 'n volle twee uur vroeer uit die bed te kry, net sodat ek vir 'n uur lank voor werk in die sneeu kan speel. (Vir die ander uur moes ek in die huis ronddwaal en wag dat dit lig word.)

Dag 4 - alles is koud. en dooooonkeeeeeeer.

Desember is miskien die donkerste maand, maar alles is so kersfeeserig dat mens dit nie agterkom nie. Dis in Januarie en Februarie wat dit mens swaarmoedig maak. Daar's net een manier - nee, twee - om dit emosioneel te oorleef: vele drankies en die vooruitsig van 'n sonnige vakansie. Verkieslik 'n bietjie van beide.

Dag 3 - die boom se laaste

Dis nou eers dag drie van my foto-'n-dag projek, en ek het pas onthou ek het nog niks afgeneem nie. Ek dag eers 'phok die foto-projek' (want daar's niks in die huis wat interessant is nie), maar gelukkig staan die krismis-boom nog.
En so voorsien ek 'n paar struikelblokke vir die 362 dae wat oorbly. Ons kyk maar wat gebeur.

Dag 2 - Fiona se tube-toertjies

Wat sal 'n tube-rit interessanter maak as iemand wat op die dak kan split?
Nie veel nie.

Dag 1 - Die bottel waarin Rudi te diep gekyk het

Ek gaan probeer om elke dag van die jaar 'n nuwe foto te blog. Dis een manier (die mees pynlose waaraan ek kon dink) om die blog aan die lewe te hou.