EK LEWE! soos Annelie sou sê. Maar die walvis is daarmee heen.

Ek het boonop geen blywende wonde opgedoen nie. Dis moeilik om hard te val op die nursery slopes. Ek het wel my wind uitgeval van die ski-lift af, bo-op 'n stuk ys (teen die einde van die lift waar jy grasieus moet afskaats, nie in die middel bo die afgrond nie). As jou wind uit is, vir die wat nie weet nie, voel dit presies soos wanneer 'n ouer broer met geweldadige presiesie 'n regtervuishou tussen jou blaaie plant.

In elk geval. Mens raak vinnig agter met die nuus as jy weggaan. Ek was byvoorbeeld baie spyt om te hoor dat die Teems-walvis gesneuwel het, o.a. weens dehidrasie, spierskade en nierprobleme. Alles legitieme redes om te sneuwel.
Teen Saterdagaand het die walvis glo baie vinnig gedisorienteerd en gespanne geraak. En dis toe, seg Dr Paul Jepson, dat hulle besluit het om die walvis vir sy eie beswil uit te sit.
Dis mos nie reg nie? Ek was vir my eerste 18 maande in Londen gedisorienteerd en gespanne - moes iemand my ook miskien uitgesit het?
Ek vermoed die walvis is uitgesit net omdat hy 'n lekker stew sal maak. En ek hoef julle nie twee raaie te gee wie vir die gemors verantwoordelik is nie. Nee, nie die asylum seekers nie. Die koninklikes, dis wie!

Volgens 'n wet van 1324 (uit die tyd van Koning Edward II): "... the King shall have ... whales and sturgeons taken in the sea or elsewhere within the realm."

Hierdie wet is steeds geldig en walvisse, byvoorbeeld, word as Fishes Royal beskou. As hulle binne drie myl van die VK se kuslyn gevang word, of dood of lewendig op die land uitspoel, mag (en sal!) die Koningin dit opeis. Die walvisse, byvoorbeeld, moet gerapporteer word aan die Receiver of Wreck wat belonings vir die Fishes Royal mag betaal, as die vis vir verbruik verkoop kan word, of vertoon kan word in 'n museum. Beloning? Nóú sê jy my.

Daar's besluit om die walvis uiteindelik vir die Natural History Museum te gee na al die toetse afgehandel is (en Charles en kie hul volgestamp het aan walvis-tong, walvis-bredie, walvis-sop, walvis-blad, walvis-sashimi...), en die museum sal dan die bene skoonmaak en bewaar vir navorsing.
Ek's seker die museum sal nie nodig hê om die bene skoon te maak nie. Daar sal beslis nie 'n sening of 'n murgie van die walvis oorbly nie.
Die Koninklikes het immers seker 'n paar lekker resepte uit Arthur Boyt, 66, van Davidstow, se nuwe roadkill kookboek gekry. Boyt (wat sekerlik laasnaweek een van die geesdriftige walvisredding-vrywillers was) het al op 13 sy eerste roadkill verorber, en hy kook al vir die afgelope 30 jaar eksotiese geregte van dooie eekhorings, jakkalse, vlermuise, kraaie, hase, bokke, ystervarke, muishonde ens. (Sy vrou is 'n vegetarier.)

Gepraat van roadkill. Toe my veearts-neef in die platteland gewerk het, is hy dikwels ingeroep as mense bokke of ganse raakry. Dan toon hy noodwendig die nodige simpatie, maar as die barmhartige samaritane huiswaarts keer is hy dikwels om professionele redes genoop om die verpulpte gans se nek om te draai, of om die verlamde bok vir sy eie beswil uit te sit.
Toe vra sy baas hom eendag, waar's daai bok wat hulle gister hier aangebring het?
In die vrieskas, sê my neef.
Uhm, seg die baas, want hy dink my neef bedoel die afval-yskas. Jong, as daar weer so 'n bok kom, moet hom nie weggooi nie. Mens kan iets doen met die vleis. Regtig.
Ja, sê my neef dis hoekom ek hom in die 'goeie' yskas gesit het. En ek sal later vir jou van die biltong bring. (En hy het. En dit was lekker.)
Hy't ook eenkeer 'n Suid-Afrikaanse nurse (wat van 'n plaas af kom) gevra om 'n gans te pluk. Wat sy toe baie knap doen, maar so dat die vere en bloed teen al die mure spat. Die Engelse verpleegsters was taamlik histeries toe hulle daarop afkom, want mens maak mos nie so nie. Maar min weet hulle wat hulle eie geliefde koningin agter die skerms pleeg.

Ek het bietjie van die punt afgedwaal maar, ja, so het die walvis toe omgekom. Eintlik was sy kanse om gered te word uiters skraal.

Gelukkig, darem, vir die blye tyding uit SA dat niemand minder nie as The Hoff vir Kaapstad van 'n helse vlammedood kon red.



Terloops, as jy ooit toenemend gedisorienteerd en gespanne voel, hier's iets wat jou vinnig beter sal laat voel. Let wel: as jy tog so voel, en jy lyk bietjie soos 'n walvis, dolfyn of waterskilpad - bly weg van die Teems-paadjie. Jy het die vars lug so nodig soos wat jy 'n dodelike inspuiting het. Ek sê maar net.

Nag ou grote.